Często w życiu codziennym korzystamy z tych określeń zamiennie. Jednak ważne jest, aby potrafić prawidłowo te zdarzenia drogowe zdefiniować ze względu na to, że niosą za sobą zupełnie inne konsekwencje. Przede wszystkim należy zaznaczyć, że
§ 1. Kto na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub strefie ruchu, nie zachowując należytej ostrożności, powoduje zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, podlega karze grzywny.§ 2. Kto dopuszcza się wykroczenia określonego w § 1, znajdując się w stanie po użyciu alkoholu lub podobnie działającego środka, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny.§ 3. W razie popełnienia wykroczenia określonego w § 1 przez osobę prowadzącą pojazd można orzec zakaz prowadzenia pojazdów.
Co prawda nie pada tu bezpośrednio słowo kolizja, ale skrywa się to pod postacią: „powoduje zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym”. Najogólniej można by przyjąć, że kolizja to takie zdarzenie drogowe, w którym nie ma ofiar, nikt nie odniósł obrażeń trwających ponad 7 dni, istnieją głównie szkody materialne.
Inaczej sytuacja wygląda w przypadku WYPADKU DROGOWEGO, które już prawnie
definiowane jest jako przestępstwo i jako takiej definicji prawnej szuka się w kodeksie karnym. art. 177 kodeksu karnego:
§ 1. Kto, naruszając, chociażby nieumyślnie, zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, powoduje nieumyślnie wypadek, w którym inna osoba odniosła obrażenia ciała określone w art. 157 § 1, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.§ 2. Jeżeli następstwem wypadku jest śmierć innej osoby albo ciężki uszczerbek na jej zdrowiu, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
§ 3. Jeżeli pokrzywdzonym jest wyłącznie osoba najbliższa, ściganie przestępstwa określonego w § 1 następuje na jej wniosek.
Art. 82. 1. Badaniu psychologicznemu przeprowadzanemu w celu ustalenia istnienia lub braku przeciwwskazań psychologicznych do kierowania pojazdem,zwanym dalej „badaniem psychologicznym w zakresie psychologii transportu”,podlega:
(…)
3) kierujący motorowerem, pojazdem silnikowym lub tramwajem, jeżeli był sprawcą wypadku drogowego, w następstwie którego inna osoba poniosła śmierć lub doznała obrażeń, o których mowa w art. 156 § 1 lub art. 157 § 1 Kodeksu karnego;
Art. 99. 1. Starosta wydaje decyzję administracyjną o skierowaniu kierowcy lub osoby posiadającej pozwolenie na kierowanie tramwajem na:
(…)
3) badanie psychologiczne w zakresie psychologii transportu, jeżeli:
(…)
d) kierując pojazdem spowodowała wypadek drogowy, w następstwie którego inna osoba poniosła śmierć lub doznała obrażeń, o których mowa w art. 156 § 1 lub art. 157 § 1 Kodeksu karnego;
- wywiad bezpośredni i obserwację osoby badanej;
- badania narzędziami diagnostycznymi;
- ocenę i opis osoby badanej pod względem:
- sprawności intelektualnej i procesów poznawczych,
- osobowości, z uwzględnieniem funkcjonowania w trudnych sytuacjach, a także dojrzałości społecznej,
- sprawności psychomotorycznej.
Część zasadnicza badania to ocena sprawności psychomotorycznej (głównie pod względem refleksu i koordynacji wzrokowo-ruchowej) i część testowa. Część testowa obejmuje sprawdzenie intelektu (możesz o tym przeczytać tu), osobowości i funkcjonowania w sytuacjach trudnych. Natomiast to psycholog dobiera sobie metody, którymi bada i w zależności od osiąganych wyników może te metody dowolnie modyfikować. Nic nie stoi na przeszkodzie, aby poszerzyć badanie w uzasadnionych przypadkach lub pojawiających się wątpliwościach.